หลังจากได้ถ่ายทอดเรื่องราว โดนโรคจิตบนรถตู้ ก็ได้กลับมาทบทวนตัวเอง
ออว่ะ ใครจิตกันแน่ เขาหรือเรา หรือว่าตอนนี้ สังคมมันกลับด้านกัน
เมื่อก่อนปู้ชายมอง จ้องจะด่าตั้งแต่ต้นตระกูลยันท้ายตระกูล
ตอนนี้ซิ …ถ้าไม่มอง จะด่าตั้งแต่ท้ายตระกูลยัน หัวตระกูลกันเลยทีเดียว
…
…
มันทำให้นึกถึงผู้ชายคนหนึ่ง ก็เข้าขั้นจิตเลยทีเดียว เคยเขียนถึงเขาไปครั้งหนึ่งแล้ว
คราวนี้จะมองในมุมว่าใครจิตกว่าใคร…..
เขาเป็นหนุ่มต่างออฟฟิต เราเจอกันตอนอาหารเที่ยงแทบทุกวัน ..ไม่เคยคุย แต่เขาจะมีตำแหน่งการนั่งทานข้าว
ที่ตรงข้ามกับเราเสมอ จนหลายครั้งเข้า จนแน่ใจว่า เขารอแอบดูเกงในตอนเรานั่งทานข้าว ร้านประจำที่ประจำ
คราวนี้ ก็เล่นด้วยเลย ใส่กระโปรงสั้นนั่งกางเกงในแลบให้เขาเห็นบ่อยๆ หลังเริ่มมองหน้าแล้วยิ้มให้บอกเป็นนัยว่า เรารุ้นะว่าแอบดู
นั่นคือจุดเริ่มต้น…..
และเราก็มีโอกาศได้พูดคุยทักทายกัน ….จึงได้รุ้ว่าเขารสนิยมชอบดูเกงใน และดมกางเกงในที่ใส่แล้ว และเราคือสาวในสเป้ค
เขาก้ขอกางเกงในเราดื้อๆ เราบอกว่าให้ได้ แต่ต้องซื้อของใหม่มาเปลี่ยนให้ด้วย…..
แล้ววันนึงเขานัดทานข้าว
เขาบอกว่าวันนี้ขอเกงในนะ ซื้อชุดชั้นในใหม่ให้แล้ว อ่อ เขาจะขอดมด้วย ก็เริ่มนั่งโชว์เรียกอารมณ์ในรถเลยล่ะ
ยั่วในรถพอประมาณก็หาที่ ปลีกวิเวกกันล่ะ
ไม่ยอมให้อาบน้ำด้วย ขอดมแบบว่าไม่อยากแบ่งให้ใครได้กลิ่น
ทั่งดมทั่งเลีย ได้หื่นจริง
ไม่มีส่วนไหนที่ไม่โดนเลีย…ถึงแม้ไม่ได้ถอดชุดชั้นใน แต่ลิ้นเขาก็ซอกซอนไปถึงทุกซอกมุม
เขาดมจนหนำใจ จนถึงเวลาที่ต้องถอดของให้แล้วล่ะ
ก็ตามใจค่ะเขาอยากอยากได้ชิ้นไหนก็ให้เขาถอดได้อย่างตามสบายค่ะ
และแน่นอนทีเดียว่า ก็ต้องใส่ชุดชั้นในเซ็ตใหม่ ให้เขาดูด้วยว่า ซื้อมาไซด์พอดีไหม
อืม….คิดว่าซักวันก็ต้องถอดให้เขาไป ดมอีกนั่นแหละ
ก็โอเคแหละ ใส่ได้ สวยเลยทีเดียวล่ะ
แล้วก็เข้าออฟฟิตเหมือนเดิม
ปล…ป่านฉะนี้ชุดชั้นในของฉัน จะเป็นไรบ้างก็ไม่รุ้…