เรามี เรื่องจะเล่าให้ฟังเหมือนกัน เป็นเรื่องที่เราปิดมาหลายปีแล้ว คงเป็นเพราะอายที่ไม่ค่อยถูกประเพณีสักเท่าไหร่ เรามีอาอยู่หนึ่งคน เขาเป็นคนที่สนิทกับครอบครัวเรามาก ตอนนั้นเราเรียนอยู่ม.6 อายุก็ประมาณ 18กว่าๆ กำลังเป็นสาว เลยทีเดียว เราเป็นคนที่ชอบความฟุ้งเฟ้อ มีโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ล่าสุด มีเพจเจอร์ ทีแรกก็ใช้เงินค่าขนมที่พ่อแม่ให้มา ต่อมาก็ยืมเพื่อนเพราะไม่พอใช้ ส่วนใหญ่จ่ายเป็นค่าโทรศัพท์ ไม่นานก็เป็นหนี้ก้อนใหญ่ เงินเป็นหมื่นสำหรับเด็กนักเรียน อย่างเราไม่ใช่น้อยๆ อ่านต่อ...
อาวิทย์ขา..พอเถอะ…จอยเจ็บ
